जितके मोठे मन, तितके सोपे जीवन

जितके मोठे मन, तितके सोपे जीवन

जीवनाच्या प्रवासात अनेक माणसं आपल्याला भेटत असतात. प्रत्येकाची स्वभाव वैशिष्ट्यं, वागणं, बोलणं वेगवेगळं असतं. काही व्यक्तींचं व्यक्तिमत्त्व इतकं छान असतं की आपल्याला ते मनापासून चांगले वाटतात. त्यांची गुणवत्ता, त्यांचं प्रामाणिकपण, आणि सगळ्यांसाठी त्यांनी केलेलं योगदान पाहून आपण भारावून जातो. मात्र, अशा चांगुलपणाची दृष्टी ज्याच्याकडे असते, ती व्यक्ती खरंच श्रेष्ठ असते.

आपल्या सभोवतालच्या लोकांमध्ये चांगल्या गोष्टी शोधण्याची आणि त्यांना प्रामाणिकपणे कौतुकाने स्वीकारण्याची दृष्टी मोठ्या माणसांचं लक्षण आहे. अनेकदा लोकांच्या चुकांवर, कमतरतांवर बोट ठेवणारे खूप सापडतात, पण कुणाच्या व्यक्तिमत्त्वात चांगुलपणा शोधणं आणि तो मान्य करणं हा मोठेपणाच आहे.

जीवन सोपं आहे, पण आपण तेच गुंतागुंतीचं बनवतो. दुसऱ्याच्या चुका दाखवून आपलं श्रेष्ठत्व सिद्ध करण्याचा प्रयत्न करतो, पण खरं समाधान दुसऱ्यातला चांगलेपणा पाहण्यात आहे. दुसऱ्यांना प्रेरणा देण्याचं कार्य करताना आपलं मन शांत आणि समाधानकारक राहतं. ज्याचं मन मोठं असतं, त्याला कोणत्याही छोट्या गोष्टींनी त्रास होत नाही.

एकदा एका साधूसमोर एका माणसाने प्रश्न विचारला, "माझं आयुष्य इतकं गुंतागुंतीचं का वाटतं?" साधू उत्तरले, "कारण तू लोकांमध्ये वाईट शोधतोस आणि स्वतःला कधीच दोष देत नाहीस. वाईट शोधण्याऐवजी चांगलं शोधायला शीक; तुझं मन मोठं कर, मग जीवन तुला सोपं वाटू लागेल."

दुसऱ्याच्या चांगुलपणाची दखल घेऊन त्यांचं मनःपूर्वक कौतुक करणे, त्यांच्यातल्या गुणांमुळे प्रेरित होणे हे आपलं मोठेपण आहे. जितकं मन मोठं, तितकं जीवन सोपं, आनंददायी आणि सुंदर होतं. मनामध्ये चांगुलपणाचा दीप तेवत ठेवला, तर आयुष्याचा अंधार आपोआप निघून जातो.

म्हणूनच म्हणावंसं वाटतं, “एखादी व्यक्ती तुम्हाला खूप चांगली वाटली तर, तुम्ही त्याच्यापेक्षा चांगले आहात. कारण दुसऱ्यातल्या चांगुलपणाची दृष्टी आणि ते चांगलं म्हणण्याचा मोठेपणा तुमच्यात आहे.” अशा सकारात्मक विचारांनी भरलेलं आयुष्य आपल्याला खरं समाधान देतं.

© शब्दांकन: दीपक पवार (संपादक) खान्देश माझा